Szumi

greenlifenow

 
Szumi mi w głowie ocean
Odpływają troski
Fruwają mi kwiaty jak słowa
jestem bliżej radości
jestem bliżej siebie
dalej od brzegu obojętności
unoszę się jak suchy liść
aby dalej dalej od sztormu
od potwora piękna

Sterowana opatrznością
sunę po gładkiej wodzie
widzę w oddali dom
ogródek winogrona

autor: greenlifenow
foto: greenlifenow 

7 myśli w temacie “Szumi”

  1. snieznasowa 22 lutego, 2016 / 7:21 pm

    A, ja lubię nasze morze…
    lubię słuchać jego szumu…
    chodzić brzegiem…
    czuć dotyk fali morskiej…
    pieszczącej bose stopy…
    lubię patrzeć po horyzont…
    na bezmiar jego wód…

    Czytając Twój piękny wiersz, jakoś tak pomyślałam o naszym Bałtyku…
    Pozdrawiam 🙂

    Polubione przez 1 osoba

    Odpowiedz
      • snieznasowa 23 lutego, 2016 / 7:03 pm

        Dziękuję za miłe słowa!
        Pozdrawiam 🙂

        Polubione przez 1 osoba

  3. Anilalah 29 lutego, 2016 / 8:25 am

    Lubię ten dźwięk szumiącego morza,
    tę muzykę w którą zasłuchana się zanurzam
    i obserwuję, co niosą fale, czego dotykają kojąc.
    Zabierają wygładziwszy krawędzie emocji
    resztki ostrych kolców, bólu, zbędnego ciężaru.
    Pustkę zostawiają.
    Mogę zrobić z nią co zechcę,
    wypełnić tym czego zapragnę.
    Wybieram
    dotyk słońca,
    dotyk powietrza
    dotyk fali
    dotyk piasku
    dotyk myśli
    z ogrodu serca.
    Wypełnią pustkę
    wraz muzyką
    szumiącego morza.
    Ana

    Polubienie

    Odpowiedz

Dodaj komentarz