czas
przeszły
spotkał się
z nami
w ubranych
przez jesień
alejkach
między
grobami…
my ci sami
nie tacy
sami
przemierzamy
ten czas
małymi
krokami…
jesień
zakochanym w jesieni…
gdy grabiąc liście
w ogrodzie
rozrzucają marzenia…
których uśmiech
rozświetla szarości
w pogodzie…
tym, którzy tańczą
w jesiennym deszczu
i zasypiają o wschodzie…
życzę snów kolorowych
po długich
jesiennych rozmowach…
nim za oknem
się schowa
księżyca wścibska głowa…
Uśmiech…
za kroplę morza
za foto złoża
za z książki słowa
za krok od nowa
za dawne pieśni
za trening mięśni
za zdanie roku
za światło w mroku
łzę w uśmiech zmień
za jesienny dzień…
jeśli mówisz…
jesień jest szara
wzdycham bezsilnie
przewracam oczami
bo widzę, że…
wiatr unosi liście
w silnych ramionach
deszcz pada do stóp
i całuje je po kryjomu…
jeden śpiewa namiętnie
drugi gra na dachach
tak pięknie się stara
ja słucham i śnię…
to najgorętszy romans.
podróż…
choć jest tak szaro
nie siadaj sam
chodź ze mną
tu czytam
…
szukam
…
miłość
mam w słowach
gdy nie ma Ciebie
jestem ze sobą sam na sam.
uczta śliwkowa…
przyjaciel deszcz szepcze mi wiersz
na dachu kropelek nuty chowa
i niby skrzypek muzykę gra
z ulewy płyną miłe słowa…
z szarości swej rozpostarł płaszcz
w jego objęciach ma osoba
mokra sukienka, mokra kartka
a w chmurach mokra głowa…
na trochę luzu…
pora
zasługuje…
jesień
króluje…
słowa
wyszukuję…
kolory
znajduję…
czasem
się buntuję…
Ciebie
nie ma!
nastrojowa…
ta pora…
którą wszyscy ganią
że zimno, szaro
jakoś smutno…
ma w sobie ciepło
najgorętszy urok
pośród szarości
żywy płomień…
w ogień w kominku
się wypatruję
gdzie iskra tańcem
swym czaruje…
każdego dnia
coś mnie zaskoczy
z uśmiechem
patrzę życiu w oczy…
smak…
jak w raju
jabłoń
wyciągam dłoń
jabłko mnie kusi
jak dawniej
pojawia się on
nie Adam
nie wąż
me jabłko
szerszeń
zajada…
na wyciągnięcie ręki…
tak blisko…
a niemożliwe
tak drogie…
nie moje
tak wymarzone…
mija bezpowrotnie
wszystko..
nie w porę.
Kontynentix 